Hij wandelt naast me door een mooi lentebos en schrijft later een korte reflectie, die hij me toezendt:
“Ik vind het fijn om buiten te zijn. Als ik binnen ben, heb ik ook bijna altijd een raam of een deur open om frisse lucht te voelen. Als kind speelde ik veel in het bos, ik bouwde hutten samen met een vriend. De natuur, het bos voelt dus ´thuis´ voor mij. Je hebt een paar keer bewust de omgeving ingezet. Op een driesprong de ´loop je loopbaan´. Hoewel ik me in eerste instantie wat ongemakkelijk voelde, werkte het echt. Op het ene pad voelde ik de zwaarte op mijn schouders rusten en op het andere pad voelde ik me vrij en keek ik meer om me heen. De twijfels verdwenen en het voelde goed.
Ik heb ook op een recht pad de verschillende fases van mijn leven gelopen en daar gebeurde hetzelfde. Ik voelde me ongemakkelijk in het begin, maar dat verdween heel snel. Het stuk pad van mijn studententijd heb ik glimlachend gelopen en er dwarrelde allerlei herinneringen door mijn hoofd. Als ik nu aan dat moment terugdenk, gebeurt dat trouwens weer.